همانطور که همه میدانیم ما چهار فصل داریم که آسمان شب در هر فصل زیبای خاصی دارد. زیبایی بکر و نابی که تنها با دیدن آن عظمت خلقت خداوند به مل یادآوری میشود و ما تنها در مقابل ابن شگفتی میتوانیم زیر لب شکر بگوییم.
شب یعنی فرورفتن دنیا و زمین در هالهایی از سیاهی و ظلمات. اما سیاهی که نه ترسی دارد و نه وحشتی. بلکه ماهی زیبا و درخشان همراه با نور ستاره های چشمک زن دارد که گویی در آسمان در حال رقص و بالا و پایین پریدن هستند. شب لحظاتی است که دنیا و ادم ساعاتی را در ارامشو استراحت به سر میبرند تا فردا با روشنایی روز دوباره زندگی را از سر شروع کنند و به حیات خود ادامه دهند آسمان شب در بهار همراه با نسیم که صورت آدمی را نوازش می دهد و با عطر خوش بهاری مشام ما را قلقلک میدهد یا آسمان شب در تابستان با خنکای دلپذیر شبانگاهش و یا آسمان شب در پاییز و نم نم باران و ستارگانی که برای نمایش خود از یکدیگر سبقت میگیرند و یا آسمان شب در زمستان زیر ابرهای سیاه و گلوله های برف سفیدی که برروی زمین مینشیند و ستاره ها را در زیر خود پنهان کردهداند. این ها همه و همه بطور جداگانه نعمت های بیکران خداوند هستند که تنها گوشه ای از این عظمت را به نمایش می گذارند
به هرجای جهان، به هر نقطه ی دنیا نگاه کنیم، بزرکی خلق را با سلول سلول بدن لمس میکنیم.
تاج بده